Mrs. Eliphant has left the building

1 februari. Mijn eerste post-EVS dag. Ik heb het overleefd. Ruim een jaar Barcelona reeds. Nu? Werk zoeken, werk vinden, solliciteren, cv's opsturen. Maar een verrassing is altijd dichter bij dan je denkt.

Zo ging het sollicitatiegesprek vorige week prima. Waarschijnijk dat ik het snel een baan heb. Het is elke dag werken, van 8 tot 5. Dus Nederlandse tijden, en aangezien de middag hier tot 8 uur 's avonds loopt, genoeg tijd voor mijn eigen zaken. Wel vroeg op dus. Maar het treinstation is vlak bij, en op me werk ben ik in iets meer dan een halfuur. 7 uur op zal dus genoeg zijn.

Maar goed, ik hoorde er maar niets van. Ik zou uiterlijk gisteren bericht ontvangen hebben. Niet dus. Dus moest ik maar even snel een oplossing vinden, en aangezien ik hier bij de Infoespai ook kon blijven werken voor 15 uur per week, heb ik maar het voorstel gedaan om het werk dat ik hier zou doen, even snel binnen een maand te fixen. En dat is dus goedgekeurd. Baanloos ben ik dus niet, en ik zal deze maand ook gewoon een inkomen hebben.

Zover dus het zakelijke. In de huishoudelijke sfeer is vandaag een belangrijke verandering opgetreden. Ik zat lekker uit te slapen, en ik hoorde vreemde geluiden van vuilniszakken.

Chica zat bij een vergadering dus zij kon het niet zijn, zou Olifant, onze huisgenote, dan toch het initiatief nemen om uit haar zelf iets in het huishouden te doen? Misschien moesten we haar dan maar een derde kans gaan geven. Ik had namelijk drie dagen tevoren met onze huisbaas gesproken en hem verteld dat of wij of zij uit huis moet vetrekken.

En dat betekent dus dat hij haar zou bellen om te zeggen dat moest verdwijnen. Maar had hij haar al gebeld?

Ja dus. Toen ik de kamer uitliep, stoorde ik me allereerst aan het feit dat olifant alle lichten aan had laten staan, en dat ze dus niet de vuilniszakken had gelegd. Dompertje.

De volgende deur dus maar, van haar kamer. En die stond open. En de kamer was leeg, los van wat algemene rotzooi. Ik was stomverbaasd. Er lagen scheermesjes op bed, haren op de grond en nog meer rotzooi op de kast, op de grond en in het kastje. Het zag er verlaten en erg desolaat uit.

Jammer voor haar. Maar we waren het dus echt zat. We hebben veel geprobeerd maar ze wilde echt niet vooruit komen, helaas. We moesten telkens achter haar aan lopen. Toen zij zag dat het toiletpapier op was, kocht ze haar eigen. Net als lucifers. Als de wasmachine klaar was, liet ze niet eens het water eruit lopen, als ze had gescheten spoelde ze soms niet eens het toilet door. En ik moest haar zelfs zeggen dat ze haar haren uit de douche moest halen, want anders raakte die alweer verstopt.

Ze was met de noorderzon vertrokken en had de sleutels bij de ingang achtergelaten.

Mrs Eliphant has left the building. Zonder een woord van doei.

En natuurlijk zonder te betalen. Ze mocht nog 15 dagen aanblijven, maar dat wilde ze blijkbaar niet. Waarschijnlijk omdat ze niet eens het geld had om de volgende maand te betalen.

Dus mr. Greedy, huisbaas, moet weer uit zijn eigen kas de rekeningen betalen. Net als die eerste keer toen Leo de kamer had verlaten. Nu maar hopen dat we eindelijk een normaal iemand in huis krijgen. En dat hij met ons overlegd voordat hij iemand accepteert.