een hoop gedoe

Of ik meeleef met wat er in Nederland aan de hand is? Elke dag meld ik weer dat alweer een school is afgefikt, relletjes zijn geweest en politici oorlogstaal spreken.

Begrijpen doe ik het een beetje, want wie dit niet zag aankomen is blind. Nederland en de andere Europese landen (alsmede de VS) is al jaren op een afglijdende schaal, als het dus aankomt op samenleven.

Ever since de mensen spraken over het failiet van de multiculturele samenleving weet ik hoe maatschappijvreemd zij zijn. Wat weten zij nu van hoe mensen samenleven? Daar bovenop komen al die belachelijke regelingen van regeringen die wal noch schip raken. Wat weten zij van integreren, als ze zelf continu hun best doen om het meest a-sociaal van allen te lijken?

Er is in Nederland een groot gebrek en dat is dat men continu het negatieve wil inzien en de goede voorbeelden er nauwelijks uithalen. De media doen daar nog een schepje bovenop en doen hun best het meest hetzerig van allen te mogen lijken.

Terwijl de ogen zich vandaag massaal naar Den Haag richtten, gingen in Groningen mensen met hart en ziel tekeer tegen de asociale regels van de Europese regeringen. Zij eisen echte veranderingen, waarbij de universele rechten van de mensen voorop staan en waarbij we nu eindelijk dan eens echt, van de grond af, een samenleving opbouwen met en voor iedereen.

Ik ben blij met de afstand die ik momenteel heb. Ik behoor tot de groep Nederlanders die blij mogen zijn geen onderdeel uit te hoeven maken van die asociale samenleving.

Maar toch, hoe lijdzaam kan je zijn? Waarom gaan de mensen niet massaal de straat op? En waarom vinden er niet massaal bijeenkomsten en discussies plaats? Als je het echt oneens bent, doe dat alsjeblieft iets. Ga voor mijn part naar een moskee en zeg dat je het niet eerlijk vind wat er allemaal gebeurt, en dat je ze steunt in deze "terreurcamagne" van de regering en extreemrechts.