bankmedewerkers
Door: robin
Blijf op de hoogte en volg robin
27 April 2004 | Spanje, Madrid
Eindelijk geld, maar zelfs op het laatste moment stond ik voor een opgave.
Net zoals ik chica vanochtend de opdracht gaf dat ze de foonwinkel niet verlaten kon totdat ze gratis een nieuwe telefoon had, hield ik het zelf net zo lang vol dat ik de bank niet verliet tot ik flappen had.
De bank gaf een lege indruk bij binnenkomst. Een grote vierkante rechthoekige balie met daarachter de medewerkers. Maar om geholpen te worden, moest ik doorlopen naar de kas en moest ik langs alle druk ogende medewerkers lopen.
Een aardig vrouwtje kijkt mij vreemd aan bij het glas van de kas. Het zal mijn ringbaartje zijn, denk ik maar. Ik laat het gaan en geef haar met mijn coolste blik de cheque.
Ze bekijkt het papiertje aandachtig. Ik had hem zojuist gekregen en het werd mij op de mouw gespeld dat ik er heel voorzichtig mee moest zijn. Anders zou ik zomaar ruim 1500 gulden kwijt zijn.
Ze bekijkt het papiertje nog aandachtiger, ze kijkt mij aan, typt wat in de computer en mompelt iets waarna ze naar achter loopt.
Ik zie haar met een ander vrouwtje praten en naar mij wijzen. Ik vraag me al af hoe de cel er van binnen uit zal zien in Barcelona. Ik kijk maar even stiekum op haar scherm en zie dat het een handtekening probleem is en lach een beetje naar de twee vrouwen.
Dan loopt ze terug en start een tirade in het Catalaans. Ik aanschouw het met een glimlach. Ze zegt dat ik iemand haar moet laten bellen. Zodra ze klaar is vraag ik: "hablas ingles?"
PANIEK!
Nee, ze spreekt geen engels. Ze zucht diep, kijkt met wilde ogen naar haar collega en roept meneer de baas. Een zachtaardige man naast mij, achter de balie naast de kas, mompelt terug. Ik glimlach en zeg dat ik het niet begrijp. ¿Que es el problem?
Dan roept hij zijn collega erbij. Die blijkt engels te spreken. Hij wordt ingelicht. Ik licht hem in het Spaans in, terwijl ik zijn baas aankijk, dat ik het een beetje vreemd vind dat ze moeilijk lopen te doen over een handtekening.
De persoon die deze tekening heeft gekrabbelt (ik heb nog nooit zo'n rare handtekenening gezien) echt de enige persoon is die normaal gezien tekent.
En ook nog eens de enige persoon is die hier toe bevoegd is. En dat ik echt geen zin heb om terug naar mijn werk te lopen, om dan naar de bank te bellen en dan om weer terug te gaan naar de bank om eindelijk het geld mee te krijgen.
De baas kijkt mij aan en merkt boos op dat ik het in het engels moet uitleggen tegen zijn ondergeschikte.
Opnieuw leg ik het verhaal uit. De beste man vertaalt het voor zijn baas. Inmiddels zijn alle medewerkers op de hoogte en zijn er 5 mensen bezig met mijn zaak.
En waarempel.
Opeens blijkt het mogelijk dat zij even naar de persoon die de handtekening had geplaatst bellen. Terwijl één vrouw belt, kijken de anderen toe.
Ik sta bij de balie en na een tijdje komt de eerste vrouw weer naar me toe. Twee minuten later loop ik met een glimlach de bank uit. Het is weer fijn om in Barna te zijn :)
Net zoals ik chica vanochtend de opdracht gaf dat ze de foonwinkel niet verlaten kon totdat ze gratis een nieuwe telefoon had, hield ik het zelf net zo lang vol dat ik de bank niet verliet tot ik flappen had.
De bank gaf een lege indruk bij binnenkomst. Een grote vierkante rechthoekige balie met daarachter de medewerkers. Maar om geholpen te worden, moest ik doorlopen naar de kas en moest ik langs alle druk ogende medewerkers lopen.
Een aardig vrouwtje kijkt mij vreemd aan bij het glas van de kas. Het zal mijn ringbaartje zijn, denk ik maar. Ik laat het gaan en geef haar met mijn coolste blik de cheque.
Ze bekijkt het papiertje aandachtig. Ik had hem zojuist gekregen en het werd mij op de mouw gespeld dat ik er heel voorzichtig mee moest zijn. Anders zou ik zomaar ruim 1500 gulden kwijt zijn.
Ze bekijkt het papiertje nog aandachtiger, ze kijkt mij aan, typt wat in de computer en mompelt iets waarna ze naar achter loopt.
Ik zie haar met een ander vrouwtje praten en naar mij wijzen. Ik vraag me al af hoe de cel er van binnen uit zal zien in Barcelona. Ik kijk maar even stiekum op haar scherm en zie dat het een handtekening probleem is en lach een beetje naar de twee vrouwen.
Dan loopt ze terug en start een tirade in het Catalaans. Ik aanschouw het met een glimlach. Ze zegt dat ik iemand haar moet laten bellen. Zodra ze klaar is vraag ik: "hablas ingles?"
PANIEK!
Nee, ze spreekt geen engels. Ze zucht diep, kijkt met wilde ogen naar haar collega en roept meneer de baas. Een zachtaardige man naast mij, achter de balie naast de kas, mompelt terug. Ik glimlach en zeg dat ik het niet begrijp. ¿Que es el problem?
Dan roept hij zijn collega erbij. Die blijkt engels te spreken. Hij wordt ingelicht. Ik licht hem in het Spaans in, terwijl ik zijn baas aankijk, dat ik het een beetje vreemd vind dat ze moeilijk lopen te doen over een handtekening.
De persoon die deze tekening heeft gekrabbelt (ik heb nog nooit zo'n rare handtekenening gezien) echt de enige persoon is die normaal gezien tekent.
En ook nog eens de enige persoon is die hier toe bevoegd is. En dat ik echt geen zin heb om terug naar mijn werk te lopen, om dan naar de bank te bellen en dan om weer terug te gaan naar de bank om eindelijk het geld mee te krijgen.
De baas kijkt mij aan en merkt boos op dat ik het in het engels moet uitleggen tegen zijn ondergeschikte.
Opnieuw leg ik het verhaal uit. De beste man vertaalt het voor zijn baas. Inmiddels zijn alle medewerkers op de hoogte en zijn er 5 mensen bezig met mijn zaak.
En waarempel.
Opeens blijkt het mogelijk dat zij even naar de persoon die de handtekening had geplaatst bellen. Terwijl één vrouw belt, kijken de anderen toe.
Ik sta bij de balie en na een tijdje komt de eerste vrouw weer naar me toe. Twee minuten later loop ik met een glimlach de bank uit. Het is weer fijn om in Barna te zijn :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
