nieuwe bewoners in ons huis?

Zo zaten we maandag te wachten op de trein in de richting van het stadje dat leuk had moeten zijn, maar dat alleen maar bestond uit een park en straten voor toeristen, krijgen we opeens een telefoontje van M. de huisbaas. Of Robin allergisch is voor katten, want hij wilt zijn kamer ook verhuren aan een ander koppel...

Dat was niet de afspraak! We hadden de kamer gehuurd onder voorwaarden dat hij zijn kamer niet verhuren zou. Zijn kamer is nu dus leeg - alleen hij maakt er af en toe gebruik van - de andere kamer is bewoond door een jongen die er bijna nooit is en verder wonen wij er.

Met die kennis onder onze arm, hebben we de kamer toen gehuurd. Anders hadden we wel een andere keuze gemaakt, als het niet voor de rust en privacy was die we daar hebben.

Maar dan opeens zou zijn kamer ook verhuurd worden. Door een koppel met een kat. Ook nog eens een Frans koppel... Goed.. We moesten onze strategie bepalen. De telefoon viel uit en wij hebben de volgende twee uur gebruikt om te overleggen. We moesten het hem voor 6 uur laten weten, want dan zou hij het koppel de kamer laten zien...

Peter hielp ons tijdens de treinreis nog met de strategie: je moet eerst uitleggen wat de problemen zijn, die de nieuwe situatie zal veroorzaken. Dan kom je met een argument dat dit niet de afspraak was van te voren en vervolgens leg je uit wat je voorstel is. In dit geval zouden we dus zijn kamer, met zon en uitzicht over de straat, willen voor dezelfde prijs.

We dachten nog dat het een bewuste strategie van onze huisbaas was. Om eerst onze kamer te verhuren, dan de kleine kamer.. En later, 2 of 3 weken daarop, de andere kamer. De twee verhuurde kamers zijn de moelijkste kamers om te verhuren omdat ze geen direct zonlicht hebben, en al helemaal als het huis vol zit met mensen, gaten en gebladerde muren.

Dus we zaten elkaar lekker op te eten, tot we rond kwart voor zes besloten terug te bellen. Chica voerde direct het woord en volgde onze van te voren bepaalde strategie. Na enkele minuten, als zij eindelijk het laatste woord heeft uitgesproken, bleekt het allemaal erg mee te vallen. Ik hoor uit haar reactie dat hij meteen toegeeft - het blijkt allemaal wel mee te vallen. Het hele verhaal krijgen we niet te horen, maar hij zegt meteen het eens te zijn met ons om de kamer niet te verhuren en vindt onze argumenten redelijk en zo.

Het argument dat ik inderdaad allergisch ben voor katten hebben we nog niet eens voor de dag gehaald. Wel zei chica dat nog eens twee mensen erbij en een huisdier, wel erg veel volk is voor ons huis.