¡Ostia! metroverkeer

's Ochtendsvroeg om 5 uur beginnen hier al de eerste metro's te rijden. Oude mensen die tegen zichzelf praten en werkende mensen op weg naar kantoor lopen rond in de lege metrostations. De walm van after-shave komt je tegemoet. Is dit werkelijk? Ach als je het met Nederland vergelijkt scheelt het maar een uurtje. Maar het is wel verrekte handig als je terug naar huis gaat, na een nachtelijk avontuur in de stad.

Stappen in Barcelona betekent letterlijk, en meer dan in Amsterdam, dat je op de juiste golf moet zitten. Zo zaten we in een café cocktails te drinken (witte russen), en toen deze dicht ging, moesten we de barkeepers volgen naar een geheim café dat nog open was. Voordat je het weet is het dan 5 uur en kan je de eerste metro nemen. 10 minuten later, lig je dan lekker in bed. Elke dag schijnt er een ander café te zijn dat tot 5 uur open is. Ben benieuwd wanneer ik een café tegenkom, die zelfs nog langer open is.

Ostia, de conferentie is weer voorbij. Veel nieuwe mensen ontmoet en je blijft afscheid nemen en e-mails uitwisselen. Een centraal ontmoetingspunt voor de meeste mensen hier is nu weer infoespai, waar ik nu ook zit. Dus kom ik opnieuw mensen tegen van wie ik gisteren afscheid genomen dacht te hebben. Een aantal blijft namelijk nog een dag in de stad rondhangen. Dinsdagochtend, als ik alweer een week hier ben, ga ik verhuizen.

"Where are you from?"
"Barcelona"
"O, really?"
"I live here"
"..."
"For seven days now".

Zondagmiddag na de conferentie heb ik by the way eindelijk wat toeristische dingen gedaan. In hartje stad zijn gelukkig veel woonblokken, net als in Amsterdam. Maar dat betekent niet dat dit voor altijd zal zijn. Veel woonblokken worden momenteel gesloopt om ze te vervangen met dure hotels. Zonde.

Er is hier ook prostitutie op straat en de mensen die ik ken roken onophoudelijk hasj. Het anarchisme is trouwens zeer populair hier. In bepaalde wijken, zijn er cafés die het logo voeren van de anarchistische CNT, een militante vakbond. Ook vind je veel anarchistische lectuur, bijvoorbeeld in een Arabische fallafel-shop. Maar ja.. tot op zekere hoogte is Barcelona ook een bakermat van het Europese anarchisme.