¿¡Wel dertig graden!?

Op één van de vele andere waarbenjij.nu sites las ik dat het warm is in Spanje. ¡Wel dertig graden! Dat was in Sevilla, redelijk ver hier vandaan, zoals Groningen-Maastricht zich tot elkaar verhouden.

Maar toch, ook hier is het nog redelijk warm. Je raakt er alleen zo enorm snel aan gewend dat het niet eens meer opvalt en dat -hoewel het bijvoorbeeld 27 graden is- het helemaal niet zo heel warm aanvoelt.

Zodra de zon schijnt is het lekker, maar in de schaduw of in huis, of als het bewolkt is zoals gisteren, valt het allemaal best mee. Je bent al snel geneigd om iets anders dan een t-shirt aan te trekken en 's avonds kan het ook behoorlijk fris zijn.

Waarom ik dit schrijf? Ik had nooit verwacht dat ik zo snel aan het weer zou wennen. Als het dit weer in Nederland was, dan zou ik een gat in de lucht springen en er volop de hele tijd van genieten. Hier is het niets meer dan een gegeven, iets wat er altijd is. Dus wen je er snel aan en voelt het helemaal niet zo warm meer aan.

Andersgezegd: als het in Nederland warm is, voelt het ook warm aan. Maar hier voelt het gewoon een stuk kouder aan, op zijn minst een aantal graden. Nu is er hier een frisse wind van de zee, maar ook dat speelt uiteindelijk niets meer dan een kleine rol. Het is niets meer dan gewenning, gewenning en gewenning.

Na acht maanden Barcelona is dat toch wel een belangrijke ontdekking. En iets dat ik voor onmogelijk had gehouden acht maanden geleden.