weer aan het werk

Maandagochtend zal om half acht de wekker gaan, waarna ik mij zal spoedigen naar de metro en vervolgens trein. Leuk is het niet, maar het moet. Het is evenmin de baan van me keuze, het betaalt slecht en het is bijna een uur reizen.

Er is nog een andere optie, maar het bedrijf heeft nog niets van zich laten horen. Dat kan maandag al zijn, maar ook later. En dan moet ik dus weer ontslag nemen bij het bedrijf waar ik maandag begin. Wat een gedoe.

Zaterdag ook vergadering gehad bij Infoespai, met zo'n twintig tot dertig mensen. Het was een mislukking. We konden niet zeggen wat we wilden en ik voelde me erg gefrustreerd. Niet alleen omdat alles dus in Catalaans was en ik maar de helft begrijpen kon. Maar ook dat toen ik intervenieerde er gezegd werd dat ik te persoonlijk was, terwijl ik toch echt over politieke zaken sprak. En wie denkt die moderator niet wie die is? EgoÔstische klojo's zijn het, die hun eer en hun naam hoog moeten houden te kostte van alles, en dan met name onze emoties. Inhoudsloze leegte, sociale verandering aan me hoela! Volwassen worden, zo durfde een van de oudjes het zelfs te noemen! Accepteren!

Daarnaast werd er ook met grof geschut geschoten, oa. tegen me chica. En de groep faalde vervolgens erin om goed in te grijpen en een van onze vrienden veranderde opeens na zes maanden van mening en stak daarmee een dolk in onze rug - waarna hij later weer zijn excuses aanbood maar dat was na de vergadering. Dinsdag komt er een vervolg na zes uur gelul zaterdag. De laatste kans, de laatste ronde.

Vanmorgen dus maar rustig aan begonnen met een duik in de zee. Rustig huisje schoongemaakt, gelezen en nu aan het schrijven. Straks lekker eten... en morgen werken.

"Voorbij. Gedaan. Deze plek. Geen tijd, geen toekomst hier".


noot dat dit zondag, gister, geschreven is.