op het spel zetten

Alsof de goden ermee wilden spelen, had ik dus zo mijn baan kwijt kunnen zijn. Het avondje eten was zo gezellig dat ik me dronken liet voeren, en de volgende ochtend mijn maag mij het binnenste en diepste punt van mijn lichaam liet voelen.

Gezellig. Was het een normale dag geweest, dan is er even niets aan het handje. Maar de klant was en dus de druk erg hoog, en dus mocht ik niet weg van de sergeant, onze manager.

De klant zat 4 verdiepingen boven ons, en wij moesten wachten tot we naar boven geroepen zouden worden. In de tussentijd zag ik groen en geel, was ik meer op het toilet dan op me plek, en als ik op me plek zat, staarde ik als een zombie voor me uit.

Iedereen wilde me naar huis toe sturen, maar ik ging niet zonder de toestemming. Die heb ik uiteindelijk nooit gehad. Onze sergeant was het geklaag zo zat, dat hij het dan maar toeliet.

Maar daarna waren de rapen pas goedgaar. Hij zette het op een blaffen tegen alle collega's terwijl ik al lang en breed thuis in bed lag. Maandag moest ik eraan geloven, maar toen was bijna alle woede alweer weg.

Het probleem is dus dat de mensen meteen naar de 'verantwoordelijken' zoeken. Dat betekende dat al mijn drie de bazen (twee van de klant, en de derde was de sergeant) de boze schoen toegeschoven kregen, die zij vervolgens een voor een aantrokken om daarmee lekker naar beneden te kunnen trappen.

Uiteindelijk niet ontslagen. Dit was deels vanwege het resultaat dat ik neergezet had. Maar deels was het ook dankzij de groep, het team. De sergeant besefte zelf ook dat de groep het absoluut niet zou trekken als hij mij eruit zou knikkeren, en hij wellicht een golf zou aanwakkeren.

Tot slot hebben we alleen vernomen dat we heel voorzichtig moeten zijn in SF. Want dat is het andere goede nieuws... Van de 21e tot de 26e zullen we lekker daar zitten, in een luxe hotel in het oude stadscentrum.

Maar eerst maar eens de kerst. Donderdag vlieg ik samen met chica naar Amdam.