Istanbul voelt goed

Een tiental vakantiedagen Barcelona zit er alweer een week op, en ik ben redelijk druk in de weer in Istanbul. Het leven bevalt me hier uitstekend, de mensen zijn hier erg warm en zeer vriendelijk, het bruist in de stad en er is genoeg om handen.

Maar eerst even Barcelona. Ik heb er tien fijne dagen doorgebracht met mijn lief. Ik heb mijn eerste duik in de zee genomen van dit jaar, en we hebben heerlijk langs de kust gefietst. Ook ben ik een behoorlijk groot aantal vrienden en bekenden weer tegen het lijf gelopen. Soms was dit geheel toevallig, zoals het hoort.

Ik heb weer eens heerlijk van een lunch bij Pa amb Oli genoten en daar ook bijna al mijn oude collega's weer teruggezien. De zaak was veranderd. De zoon werkte er niet meer, en ook zijn vrouw niet. Er is een nieuwe man in de keuken en de baas doet nu de bediening. Ze waren erg verbaasd en blij me weer eens te zien.

Helaas alleen dat ik niet zo heb kunnen genieten van het eten want ik had buikpijn, een tweetal dagen was ik redelijk aangestast.

Verder ben ik daar ook in een middeleeuws feest aanbeland, waar ik binnenkort in het Engels wat over zal schrijven. Daarnaast ben ik in het vliegtuig ook een jongen tegengekomen die zijn fietsreis over de wereld even onderbrak om ook even bij zijn lief te zijn. Ik heb nog nooit zo'n snelle vliegreis achter de rug gehad, zoveel dat we met elkaar te bespreken hadden.

Hier in Istanbul gutst het van het leven. Er is superveel te doen, van exposities tot concerten en festivals. Ik krijg overal gratis kaartjes voor, en als ik niet te druk was met schrijven had ik gratis Underworld en Beasty Boys kunnen zien.

Niet dus. Maar wel gratis naar een aantal exposities en musea. Dat is erg goed. Ik maak inmiddels ook nieuwe 'vrienden' hier. Via via kan ik ergens terecht bij een fotostudio om daar te kijken, te helpen en te experimenteren, en maak ik 'vrienden' op straat en de oude brug.

Zondag nog toen ik in de tussenpassage van de oude brug aan het lopen was, werd ik uitgenodigd om met een aantal werklui koffie te gaan drinken en aan de waterpijp te lurken. Aan de andere kan van de passage betaal je daarvoor. De eigenaar van het restaurantje nam me mee naar die andere kant en nu willen ze ook nog eens dat ik over ze schrijf en foto's voor ze maak, maar pas toen ze erachter kwamen wat ik hier doe.

Gelukkig is er ook nog Mustafa, die bij een ander restaurantje werkt 50 meter daar verder op en mij ook wilde uitnodigen om wat biertjes te drinken met zijn vrienden. Ik help hem af en toe om wat Duitse en Nederlandse klanten zijn tent in te lokken.

Tot slot ben ik ook een nobelprijswinnaar tegen het lijf gelopen en nog wat andere bekende mensen in Istanbul. Leuke stad, fijne sociale cirkels :)