cliché: weekend

Tja, voor het eerst in me leven dus een echt weekendgevoel? Nou nee, ik heb wel eens eerder kantoortijden gewerkt. En nee, het bevalt me niets. Het is te rigide. En of het nu echt beter is dan de 12 urige diensten van voorheen? Nou ja. Het is maar voor een tijdje, dus ik moet er gewoon even doorheen.

In de tussentijd probeer ik ervan te genieten. Het werk is oersaai en ik heb nog steeds geen eigen computer dus kan ik niets anders doen dan letterlijk niets doen, uit het raam naar de Montserat kijken en noem het werken. Ik heb trouwens wel geluk, want anderen die met mij op maandag binnenkwamen krijgen helemaal niets geleerd en moeten meteen plat gaan, het diepe in, zonder een cursus of wat dan ook.

In de Infoespai lijkt alles weer fijn. De vergadering van dinsdag eindigde goed voor ons en nu lijkt er een nieuw proces op gang gekomen te zijn. Het stormde vlak voor de vergadering fantastisch dus het symbolisme stond stijf. Eerst was er al het overvloedige water in het pand, dat maandenlang door de muren sijpelde (lopend water is symbolisch voor emoties). En dat hield er opeens mee op de dag nadat een spelbreker ontslag nam, en de ander pauze nam. En dus hadden we ook een flinke storm tijdens de vergadering. De natuur was met ons zullen we maar zeggen :)

Nu dus lekker weekend en dat begint weer met een andere vergadering... Daarna morgen maar eens boodschappen doen en de rest van de dag en zondag maar gewoon op het strand liggen. De drie legendarische cyberpunkromans van Gibson (de matrix) heb ik inmiddels bijna uit dankzij de trein die me naar me werk brengt.